گل محمدی دارای فوایدبسیاری از جمله ضد دیابتی،ضدپیری است ودردرمان افسردگی وناراحتی‌های ریوی،قلبی وکلیوی داست.
فلانوئیدها و ترپن‌های موجود در گلبرگ‌های گل محمدی،برای درمان افسردگی مفیدبوده وبه عملکردقلبی وعروقی نیزکمک میکند.
ازگلاب درمراسم سوگواری به دلیل خاصیت آن در التیام دل شکستگی یا داغداری استفاده میشود. درطب ازگلاب به عنوان جایگزین هورمونی برای بازگرداندن تعادل هومونی بدن نیزاستفاده میشود.
گل محمدی از نظر کاربرد دارویی خواص ارزشمندی دارد که همواره مورد توجه گیاه شناسان و پزشکان بوده است، ابن سینا درباره ارزش دارویی مربای گل سرخ در درمان بیماری سل و نتایج مفید آن سخن گفته است. گیاه شناسان معروفی همچون جالینوس، دیوسکوریه و پلین برای گل محمدی ارزش طبی فراوانی قائل بودند، به طوری که بر تأثیر گلاب در درمان ناراحتی‌های گوش، دستگاه گوارشی، عوارض پوستی و استخوانی اذعان داشتند و غرغره گلاب را برای زخم‌های دهان و لثه و تورم لوزه‌ها مفید دانسته‌اند.
گل محمدی درعین قابض بودن، خاصیت مسهلی و نرم کنندگی نیزدارد،ادامه داد:این گیاه برطرف‌کننده نفخ معده وبه طورکلی بادها ورطوبت وتقویت کننده وبرطرف کننده ناراحتی‌های ریه، کلیه و تپش شدید قلب است.
عصاره گل سرخ به عنوان آرام بخش قلب و مفرح اعصاب شناخته شده است.پماد گل سرخ دارای خاصیت آرام کننده در دردهای ناشی از ضرب دیدگی و پیچ خوردگی است.
زادگاه اولیه گل محمدی سرزمین ایران ومنطقه های دیگری ازغرب آسیااست.گل محمدی یکی از گونه‌های گل سرخ است.
مصرف چای و مربای گل سرخ در زمان افطار را از آداب روزه داران مناطق آذری زبان دانست و افزود: برای تهیه یک نوشیدنی آرام بخش و معطر، یک قاشق غذاخوری گلبرگ گل سرخ را همراه با یک قاشق چای خوری چای سبز یا سیاه، دم می‌کنند.
